Wiesław Sokół

Duży, o krępej sylwetce, silnej budowie ciała z długimi, ostro zakończonymi skrzydłami i masywną głową. Wierzch stalowoszary z rozjaśnieniem na kuprze, wole kremowe, spód biały z nakrapianiem na piersi w kształcie łez, a poniżej ciemnym poprzecznym prążkowaniem.

Na policzkach charakterystyczny czarny „wąs” kontrastującym z białym policzkiem. Jest bardziej wyrazisty w porównaniu z innymi. Szyja i ogon krótkie. Dziób krótki, silnie hakowato zagięty z charakterystycznym „zębem” w górnej części i odpowiadającym mu wcięciem w żuchwie. Nogi, woskówka, obramowanie oczu i nasady dzioba w intensywnie żółtym kolorze. Nozdrza wyraźnie widoczne na tle woskówki, okrągłe, z widocznym centralnym punktem. Oko bardzo ciemne, z prawie niewidoczną źrenicą.

Specjalizuje się szczególnie w fotografii krajobrazowej. Rzadziej przyjmuje zlecenia w mieście. Jego pasja to sokolnictwo oraz gimnastyka.

Tomasz Gołąb

Woskówka biała, dziób ciemnoszary. Tęczówki czerwone. Głowa, szyja, kark i gardło ciemnoszare; na całej szyi występuje fioletowa i zielona opalizacja. Grzbiet i większość pokryw skrzydłowych jasnoszara. Na końcu jasnoszarych lotek II rzędu oraz na pokrywach dużych II rzędu i pokrywach I rzędu biegnie czarny pas, co przy złożonym skrzydle daje efekt dwóch pasków na skrzydle. Lotki I rzędu ciemnoszare, stosiny. Kuper ciemnoszary, podobnie jak sterówki, na których końcu znajduje się czarny pasek. Brzuch ciemnoszary, skok nieopierzony; stopy czerwone.

Zewnętrzna para sterówek posiada zewnętrzną chorągiewką białą, oddzieloną szaro od czarnego zakończenia pióra. Zewnętrzna para sterówek ma długość około 123 mm, zaś środkowa 134 mm. Występuje 10 lotek I rzędu i 13 II rzędu. Najbardziej zewnętrzna lotka I rzędu mierzy 183 mm, zaś kolejne (w kierunku do tułowia) od 193 mm do 118 mm. Lotki II rzędu mierzą od 119 do 76 mm. Długość dzioba wynosi 17-19 mm, skoku 29-32 mm. Masa ciała waha się między 238-302 g.

Specjalizuje się szczególnie w fotografii miejskiej. Jego pasją jest rzut z wysokości do celu, a także surviwal.

Zbigniew Sowa

Ogólnym ubarwieniem i kształtami, np. pomarańczowymi tęczówkami i sterczącymi „uszami na głowie”, podobny do puchacza, jednakże znacznie od niego mniejszy. Upierzenie rdzawobrązowe w ciemne plamki i kreski, spód ciała jaśniejszy, żółtawobrązowy, pióra na piersiach z podłużnymi kreskami (przypominającymi „kurze łapki”). Na ogonie i lotkach pierwszorzędowych ciemniejsze poprzeczne paski.

Na głowie charakterystyczne „uszy” utworzone przez ruchome kępki piór, które w czasie lotu - lub gdy jest spokojny, są położone. Nie są w rzeczywistości związane ze słuchem, a stanowią ozdobę pomagającą się maskować. Właściwe uszy są ulokowane poniżej oczu ptaka i są dość duże, zbudowane na powierzchni ciała z fałdów skórnych, których układ może przypominać małżowinę uszną (nie jest widoczna z zewnątrz, bo przykrywają ja pióra). Oczy pomarańczowoczerwone, otoczone ciemnymi piórami, szlara pomarańczowobrązowa przechodząca w szarobeżową, wyraźnie odgraniczona. Dziób czarny, nogi opierzone.

Jego specjalizacja to zdjęcia nocne, a pasja - deratyzacja.